SELANİK 2012
Uzun zamandır otobüs
yolculuğu yapmadığımızdan yol gözümüzde büyüyordu. Akşam saat 22:00 da yola
koyulduk. Tekirdağ’da verilen molanın ardından İpsala Sınır kapısından çıkış
yaparak Meriç nehrini geçip Yunanistan’a girdik. Gümrük işlemleri uzun sürmedi
ve Kavala yakınlarındaki kahvaltıdan sonra yola devam ederek saat 10:30 da
Selanik ’teydik.Yolda dikkatimizi çeken otoban kenarındaki küçük şapeller oldu.
Bunlar burada kaza geçirip ölenler anısına yapılıyormuş.
İlk durağımız Aya Dimitri
Kilisesi.Bizans dönemindeki bir arenanın üzerine yapılış hikayesi de var.
Hıristiyanlığın yayılmaya başladığı yıllarda burada Hıristiyan olan iki
gladyatör ölümüne dövüşü reddedince kral ikisini de idam ettirmiş ve zaman
içinde bu iki gladyatör aziz mertebesine yükseltilmiş. Kemikleri de burada.
Kilisenin içinden dar bir merdivenle aşağı inildiğinde alt kısmın ne kadar
büyük bir alan olduğunu tahmin etmek zor. Burada Sultan Beyazıd’ın bir mermer kitabesi
de dikkatimizi çekiyor. 1483 te burasını camiye çevirmişler ama Yunanlıların
eline geçince tekrar kilise olmuş. Bir de burada olduğu gibi her önemli binanın
önünde kocaman Yunan bayrağı ile birlikte Bizans bayrağı da dalgalanıyor.
Kilisenin biraz ilerisinde Türk büyükelçiliği ve aynı bahçe içinde Ulu
Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün doğduğu ev var. Ama bizim için çok önemli
olan bu ziyaret hüsranla bitiyor çünkü burası tadilata girmiş. Tabi tur rehberi bunu bize buraya gelince
söylüyor. İçeri girmeden sadece dışarıdan bakıp fotoğraf çekiyoruz ve buruk bir
şekilde buradan ayrılıp Osmanlının da ilavede bulunduğu şehir surlarını takip
ederek tepedeki kaleye çıkıyoruz. Buradan Selaniği kuş bakışı izlemek mümkün.
Panoramik fotoğraflar çekiyoruz.
Kalenin dar kapısından otobüsümüz geçerken
arkadaki taksi ile küçük bir çarpışma yaşıyor ve uzun tartışmalar sonucu 50 €
vererek taksiciyi razı ediyorlar. Bazı evlerin pencereleri ve balkonları mavi
boyalı.Bu da burada oturanların Türk olduğunu gösteriyormuş. Nazardan koruması
için mavi boyama gelenek olmuş. Yolumuza devam edip Osmanlının inşa ettiği ve buranın
simgesi sayılan sahildeki Beyaz Kule’ye varıyoruz. Gerçi artık rengi beyaz
değil. Zaman içinde boyası dökülmüş.
Burada seyyar simitçi bizi Türkçe karşılıyor.
Başında Türkiye mübadele derneği şapkası var. Tabi adamın bütün simitleri
kapışılıyor. Sahil şeridi İzmir kordon boyuna benziyor. Biraz sahilde yürüyüş
yapıp ilerideki Capsis otele giriş yapıyoruz. Dışarı çıkınca otelin
karşısındaki börekçiden börek alıyoruz. Esnaf Türkçe konuşuyor ve herkes türkleri gerçekten seviyor. Yoldan geçerken otobüsün plakasını gören insanlar el
sallıyor ve gülüyorlar.Hatta otobüs durduğu sırada yunanlı bir kadın içeri
girerek Türkçe bir şeyler söyledi ve Türkiye’ye selam yolladı. Demekki halklar
arasında bir problem yok. Otelden kısa bir yürüyüşle Aristoteles meydanına
geldik.Burası Selaniğin en merkezi yeri.
Sahilde beach volley turnuvası var ama
kalabalık ve oturacak yer bulamıyoruz. Dükkanların birçoğu kapalı. Artık
krizden mi, siesta mı, yoksa cumartesi diye mi anlayamadık. Biraz ileride Selanik
Katedrali var ama kapalı. Açılmasını beklemek için köşedeki kafeye oturup
limonata ile vakit geçiriyoruz. Burada her istenen içeceğin yanında bir bardak
ta buzlu su getiriyorlar. 17:30 da katedrali açıyorlar. İçerideki fresk ve
ikonalar canlı ve çarpıcı.
Buradan Aya Sofya kilisesine geçiyoruz ve burada bir
çocuğun vaftiz töreni var. İlk defa bir vaftiz töreni seyrediyoruz. Çocuğun
sempatik hareketlerini unutamıyoruz.Gelen misafirlere nazar boncuğu takıyorlar.
Ayrıca çıkışta da nikah şekeri gibi süslü şekerler dağıtıyorlar.
Akşam oluyor ve biz de
yemek için balık pazarının içinde bulunan daha önce internetten bulduğumuz To
Dixty tavernayı buluyoruz. Dar bir sokakta asma ağacının gölgelediği bir
köşedeki mavi sandalyeli şirin bir lokanta. Menüdeki ızgara ahtapot,kalamar,kılıç
balığı, salata ve uzo mükemmel J Yemek sonrası dondurmalı tatlı şirketten. Hesap da çok uygun dört kişi
toplam 53 € . Bu arada karşımızda iki müzisyen de yunan müzikleri çalıyorlar.
Yorgunluğa daha fazla dayanamayıp tavernadan mutlu bir şekilde ayrılıyoruz.
Ertesi gün saat 10:30 da
yola çıkıyoruz. İstikamet Kavala. Burada kısa bir tur yapıyoruz. Önce Mehmet
Ali Paşa caddesinde Osmanlıdan kalma su kemerlerini
Görüyoruz. Kemerlerin
yanındaki yokuştan tepedeki kaleye çıkıyoruz. Dar yoldaki bakımlı evler, çiçekli
balkonlar çok şirin. Kaledeki moladan sonra inişte To Kotokaki tavernada
kalamar,ahtapot,hamsi,salata,uzo dan oluşan menüyü kişi başı 8 € ya
anlaşıyoruz. Ben İngilizce konuşurken Türk olduğumu öğrenen lokanta sahibi “Türkçe
konuşsana be” diye çıkışıyor J Karnımızı doyurduktan sonra meydandan kavala kurabiyemizi de 4 € ya
alıp devam ediyoruz. Yoldaki tabelada kuzey kıbrıstan kan akan bir harita
tabela görüyoruz. Bunun sebebini rehberimiz 1974 Kıbrıs Barış Harekatında ençok
ölenler Kavalalıymış diye izah ediyor. Üzerinde Remember yazıyor ve sürekli
hatırlatmaya çalışıyorlar.
Yolumuza durmadan devam
ediyoruz ve İskeçe meydanından geçiyoruz. Burada Osmanlıdan kalma cami ve saat
kulesini görüp Gümülcine ye varıyoruz. Batı Trakya Türklerinin kurduğu dernek
binasına misafir oluyoruz. Bahçesi çok güzel. İki asırlık çınar ağacının
gölgesindeki birkaç yaşlı amca tavla oynuyor. Bizi hoş geldin diye
karşılıyorlar. Çay kahve içip dinlendikten sonra burada Türklerin ürettiği
Şerafettin Kahvesinden bolca satın alıyoruz.
Yolumuz uzun ve vaktimiz kısa olunca hemen kalkıyoruz. Dedeağaç
üzerinden İpsala sınır kapısında dört buçuk saatlik bekleyişin ardından gece
4:30 civarı eve varıyoruz.
